Buitenste binnen.
Bovenste beneden.
Het asfalt binnen verdringt de natuur buiten.
Het asfalt walst de mensheid plat.
Weg met de natuur.
Weg met de mensen.
Kijk, dat krijg je nou als het asfalt wint.
Een wereld zonder mensen, louter nog vormen.
Een kleurloos, levenloos beeld.

He??????
Jij daar? Klein stukje mens, wat doe je daar,
verstopt achter een zuil?
Soms per ongeluk het mensloze beeld binnengestommeld?
En nu heb je zonder het te weten vernietigd.
Of was het expres?
Alsof je zeggen wil: zielloosheid, pom-pom piedom.
Mens-machine, houd toch op.
Ik ben het gewoon.
Waarom zwaai je niet terug?

Annet Maseland